Verslag van de hongerwinter in vergelijking met onze tijd
Nu in onze tijd
Driebergen-Rijsenburg, woensdag 22 april 2020
Een laatste online schooldag voor de meivakantie voor mij. Ik heb mondelinge overhoringen gegeven. Dat ging best. Een paar leerlingen hadden zich niet gemeld via Teams...tja, als je ze in de klas hebt dan kun je daar meteen iets aan doen. Nu moet ik via de mentor weer contact met ze opnemen. Hopelijk is er niet iets vervelends aan de hand.
Gisterenavond was premier Mark Rutte op tv, samen met RIVM voorzitter Jaap van Dissel. Hij gaf ons, de bevolking, wederom een compliment omdat we de maatregelen die getroffen zijn (anderhalve meter afstand houden, zoveel mogelijk thuisblijven, enz.) goed naleven met z’n allen. Het ziet ernaar uit dat we de grootste piek achter de rug hebben. Veel ondernemers hoopten dat op 28 april wat versoepelingen mogelijk waren. Maar nee, het werd een stapje vooruit voor de basisschoolleerlingen. Zij mogen na de meivakantie weer naar school. Na 28 april mag ook de wat oudere jeugd weer naar de sportclub. Wel allemaal met inachtneming van de anderhalve meter en alle hygiëne voorschriften. Dat wordt nog knap ingewikkeld. Onze leerlingen vallen in de groep die misschien na 1 juni weer op school les mag krijgen. Het online lesgeven gaat dus nog even door na de meivakantie. De krant van vandaag had ook iets bijzonders te melden: ‘Laat WOII ons moreel kompas blijven’, een citaat: “(…) De echo van de vijf zware jaren ellende van onze ouders en grootouders horen we nog steeds. Maar daar doorheen de onaangename ruis van een nieuwe , ongekende crisis. Dagelijks zijn er de duizelingwekkende getallen: ernstig zieken, intensive care patiënten, een onheilspellend aantal doden. Ondertussen bereiden we ons voor op een economische crisis van ongekende omvang. Jonge generaties staan, naast alle sores die op hen afkomt , de komende jaren op een kruispunt om de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust een nieuw te definiëren plek in hun wereldbeeld te geven. De bittere ernst van 4 mei wordt door het overgrote deel van de bevolking nog altijd gedeeld. We kunnen nog niet overzien welke invloed corona heeft op onze psychische gesteldheid.(...)”
Artikl uit de Volkskrant van 22 april 2020
Toen in die tijd
Oud-Loosdrecht. Zondag, 22 april 1945
Het water rijst nog steeds. We kunnen nu niet meer fatsoenlijk achterom lopen. Morgen of overmorgen zullen we steeds door de voordeur in en uit moeten. Het water kan gelukkig nog heel wat stijgen voor het in huis komt. Het weiland naast ons staat zo goed als onder. De koeien zijn er uit. Het hooi van de boeren raakt op. Ze zullen gauw wat koeien moeten slachten, omdat ze er geen eten meer voor hebben.
En we horen maar geen nieuws.
Wel dat Berlijn voor 3/4 in Russische handen is en dat de Russische en Geallieerde legers 30 kilometer van elkaar staan. Churchill heeft gezegd, dat de rest van Nederland zo spoedig mogelijk bevrijd zou zijn. Ze staan nu voor de waterlinie.
Gisteren sprak Kees bij de kapper twee Letten. Het waren lui van de arbeidsdienst, die gedwongen in dienst waren. Ze droegen geen wapens. Kees vroeg of hij een stuk kuch van ze kon kopen en dat was goed. Gisterenavond om negen uur zouden ze het brengen, maar wat er kwam, geen kuch.
In een weiland bij de Meent lopen een 100-tal koeien, die de Duitsers meegenomen hebben voor eigen gebruik. Dit land is natuurlijk na een paar dagen afgegraasd en ik vraag me af, waar ze er dan mee heen moeten, want al het andere land staat onder water. Ik denk ook niet dat ze hier lang blijven. Ze hebben teveel last van het water.
Vanmorgen hoorden we dat de sluizen bij IJmuiden ook open stonden. Als dat waar is, komt de Zaanstreek ook onder water.
De pagina uit het dagboek over deze periode
Bep Kees Piet en Klaas Scherpel begin 1940
Een Duitse Kuch en onderwater gelopen land